Week 2 Spanje

Maandagochtend om half 4 liepen wij ons appartement uit en toen stonden buiten Juanmi (loodsbaas) & Javier (verkoper) al klaar. We hadden nog geen idee waar we heen gingen. Juanmi sprak geen Engels, dus als ik wat aan hem wou vragen moest dat via Google Translate. Javier sprak gelukkig wel een beetje Engels. Als eerste gingen we naar Bio Montaña toe om van auto te wisselen (Bio Montaña is een biologische tussenhandelaar in groente & fruit). Vervolgens vertelde Javier dat we naar een biologische spitskool teler richting Sevilla gaan en dat het ongeveer 3,5 uur rijden is. Op ¾ van de rit gingen we ergens nog ontbijten naast een benzinestation en daarna het laatste stukje doorgereden naar de spitskoolteler. Om kwart over 7 kwamen we aan en stonden er al ongeveer 20 arbeidskrachten op ons te wachten. Alle spitskolen op het land waren al van Bio Montaña en eind van de dag moest alles richting Nederland gaan. Wij zijn daar dus om te kijken of de kwaliteit voldoet aan de eisen en controleren of alles goed verloopt. Javier gaf uitleg hoe de spitskool gesneden moest worden en daarna gingen ze aan de slag. Mijn taak van deze dag was heel simpel: Observeren hoe er gewerkt wordt en foto’s maken van de kwaliteit van de spitskool.

Om 12 uur moest er wat gegeten worden en dus gingen we met de auto weer naar een restaurant toe. Om 1 uur reden we weer terug en inmiddels waren ze klaar met snijden en begon iedereen met het rapen van de spitskool. De spitskolen werden in kooien gedaan en naar voren gebracht door een tractor. Om half 4 was al het werk op het land klaar en daarna moesten we wachten op de vrachtwagen die om 5 uur de spitskool zou komen halen. Dat was voor ons weer een mooie gelegenheid om wat te gaan eten en dus weer de auto in en een restaurant opzoeken. Nadat we allemaal weer vol zaten gingen we weer terug naar de spitskool, maar er was nog geen vrachtwagen. Toen we gingen bellen gaf die aan ‘iets’ later te zijn. Het was inmiddels 18.20 uur toen er eindelijk een vrachtwagen kwam aanrijden. Dan zou je denken dat het nu alleen nog maar mee kan zitten, maar de chauffeur kwam met de mededing dat hij alles op europallets wil hebben. Alle spitskool stonden op poolpallets dus dat werd een mooie uitdaging. Ze bedachten om de poolpallets op de europallets te zetten en dan gewoon de vrachtwagen induwen. Dat was bijna niet de doen, dus ze stonden met 8 man en een handmatige pompwagen hard te duwen en te trappen. Toen zat die er uiteindelijk in, maar ben benieuwd hoe ze die er weer uit gaan halen in Nederland. Daarna gingen we weer onderweg terug naar Motri en om kwart over 11 ’s avonds kwamen we weer aan bij ons appartement.

Om half 9 werden we opgehaald door Juanmi en om 12 uur gingen we weer op pad. Deze keer met Javier en Joseph (verkopers). Joseph is een Engelsman, dus dat kwam goed uit. We gingen naar de bergen toe in Almeria en dat was 2 uur rijden. Allereerst moest er onderweg natuurlijk goed gegeten worden en stopte dus weer bij een restaurant. We moesten daar wachten op een klant van Bio Montaña die ook mee zou gaan eten. Daarna gingen we samen met de klant naar de teler toe, die ons z’n producten liet zien. Dat waren: tomaten, watermeloenen, johannesbroodbomen en courgettes. De kassen zagen er hier heel anders uit dan in NL. Hier zijn er gewoon palen de grond in geslagen met een doek daaroverheen. Bij elke kas mochten we binnen kijken en foto’s maken voor het bedrijf. Alle producten van deze teler zijn biologisch. Dat was goed te zien, omdat er geen bestrijdingsmiddelen gebruikt worden en er niks gedaan werd tegen onkruid. Na het bezoek was het ook alweer half 7 en gingen we weer terug naar Motril.

Donderdag mochten we weer mee op pad. Nu met Javier & José (teeltspecialist). Om half 8 werden wij weer opgehaald en gingen we opnieuw naar de bergen, alleen nu de andere kant op. Het was 1,5 uur rijden. Inmiddels raakte ik al gewend aan het niks doen in de auto, dus de tijd vloog best snel voorbij. Javier was natuurlijk niet vergeten dat er wel gewoon gegeten moest worden en dus stopte we weer bij een restaurant. Daarna waren we al vrij snel bij de teler. Heel zijn land stond vol met bonen waar erwten inzitten. Hoe gek het ook mag klinken uit het zonnige Spanje, had het in de bergen maandagnacht gesneeuwd. Op bijna alle bonen zaten nog sneeuwvlokken die er niet uitgaan. De telers waren dus niet heel erg blij toen wij er waren. Ondanks dat de binnenkant wel goed was, ging het erom wat de klanten vanaf de buitenkant zien. Wij gingen hier dus kijken of de bonen nog te redden waren en of wij het nog willen/kunnen leveren aan onze klanten. Al deze bonen waren gangbaar. Even later gingen we door naar een andere teler met erwtenbonen. Deze waren wel biologisch, maar nog steeds hetzelfde verhaal als bij de vorige teler. De binnenkant was goed, maar de buitenkant zag er niet uit. Nadat we alle bonen bekeken hadden, gingen we weer terug naar Motril.

Vrijdag was het werken aan de opdrachten van het bedrijf en kregen we op tijd weekend.

Zaterdag waren we bij Javier thuis uitgenodigd om de Champions League finale te kijken samen met een vriend van hem. Hun waren allebei voor Real Madrid, dus ze waren Loris Karius erg dankbaar voor zijn blunders. Toen we bij hem weggingen nam zijn vriend ons mee naar het Heineken café en daarna gingen we weer richting ons huis. Zondag was het mooi weer om naar te gaan hardlopen, na al die restaurants waar we geweest waren.

Deze week was echt voorbij gevlogen en voelde meer als een vakantie dan een stage week!

Saludos,

Troy Gardien